Saat 12'yi geçer geçmez telefonuma mesajlar gelmeye başladı. Bunların kuru şeyler olduğunu da düşünmeyin sakın, en sevdiklerimden, en değer verdiklerimden gelen mesajlardı bunlar. 18 oldum herkes onun derdinde.
Düşündüm dün akşam uzun uzun, şu 18 seneye ne sığdırdım diye. O kadar çok arkadaş, o kadar çok tanıdık geçti ki hayatımdan. Hepsinin izi var benim üstümde. Bir daha hiç konuşmamış olsak da biliyorum onlar beni ben yapanlar oldu. Ben kim isem, herkesin bir parçası var bende. Ve bu beni inanılmaz mutlu ediyor. Biliyorum ki tek başıma ayakta durmuyorum, duramam, herkes bana gelip bir şeyler koyuyor, bir şeyler götürüyor benden ve ben kendi kendimi şekillendiriyorum tüm bunlarla.
İşte o yüzden kanun önünde birey olduğum, muvafakatnamesiz seyahate çıkabileceğim, sonraki seçimde oy kullanabileceğim bu resmi günde, insanları anımsıyorum ben. Ve teşekkür ediyorum hepinize, beni ben yaptığınız için. Bana okumayı, düşünmeyi, sevmeyi öğrettiğiniz için; Bülent Ortaçgil'i, Özdemir Asaf'ı, Murakami'yi benimle paylaştığınız için; en kötü halimde bile yanımda durduğunuz için; en uzun günün kıymetini bilecek, bana mektup yazacak, şarkı yollayacak, şiir okuyacak kadar harika olduğunuz için, iyi ki varsınız.
2 yorum:
aferim
senin adın ne?
Yorum Gönder