Düşünmeye ihtiyacı olduğunda yürüyüşe çıkanlardandım ben de. En kötü minibüsten erken inip yolumu uzatırdım. Hala da yapıyorum gerçi, geçmiş zamana gerek yok. Bugün yine düşünmeye ihtiyacım vardı, aynı zamanda 36lık pozumu bitirmiştim ve fotoğrafları merak ediyordum. O yüzden atölyeye gittim, ipodumu taktım, Quiet is the New Loud albümünü açtım ve kimyasalları siyah, ışık geçirmeyen kaba boşalttım.
Son şarkıya geldiğimde kapağını inanılmaz sıkı kapattığım kabı açmayı başardım, içinden filmi çıkardım ve fotoğraflara baktım. Hem kimyasallar hem de filmle yaşadığım talihsizlikler yüzünden filmin bir kısmı yanmış, ama geriye güzel fotoğraflar kalmış yine de.
Şimdi bu kadar anlattım diye merak ediyorsunuz belki, düşünmene yardımcı oldu mu bari diye.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder