Ben hep babamın omzunda gezerdim ve hep ayağım kaşınırdı.
9 Aralık 2009 Çarşamba
Walk With Me (Absynthe Minded)
Eskiden babamın omzundan inmezdim. Koşuyolu Parkı'nın devasa ağaçları vardı, kovuklarına otururdum. Babam beni ne zaman omzuna alsa ayağım kaşınırdı, o da indirirdi beni. Ama ben hep onun omzunda gezerdim. Yada elini tutardım. Ufacık parkı baştan sona dolaşırdık. Süpürgelerin durduğu bir de kulübe vardı orda. Camları tozlu, ahşap kaplı. Neler düşünürdüm o kulübeyle ilgili. İçinde kimler yaşıyordu kim bilir.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
3 yorum:
Angie şimdiden geçmişe özlem duyuyor.
64 ünde ne olacak bu? Kafamı ütüleyecek kafamı :)
ilerde güzel bir kitap bekliyorum senden..böyle sıcak başucu kitabı kıvamında.
ah ah geçmişi çok ama çok özlediğim (çoğu insan bilir) bugünlerde o kadar etkiledi ki bu yazı beni... büyük ihtimal bu kadar duygusallığa yol açacağını düşünmemişsindir Angieciğim ama ah ahhh!
keşke ben de babamın omuzlarında mütemadiyen sırıttığım günlere geri dönsem :)
Yorum Gönder