Grapefruit Moon (Tom Waits)

Başlıkta bahsi geçen şarkıyı bir saksafon ve ona eşlik eden gitarla Mecidiyeköy metrosu çıkışında duydum.

Zaten sokak müzisyenleriyle arası iyi olan biriyimdir, bozuk paralarımı onlara ayırırım ve onlar da hep sevinirler ve teşekkür ederler.

Aslında aynı senaryoyu bugün de oynadık.

Gişelerden geçtim, sırtımda ödevleri hatırlatan ağırlığıyla çantam, cebimde çıngırdayan bozuk paralarım ve tüm kağıt paralarımı harcamama neden olan dolu ve mutlu akbilim vardı.

Belki biliyosunuzdur, Mecidiyeköy metrosu çıkışında uzunca bir tünelden yürüyorsunuz. Sağınız solunuz insan. Herkes aceleci. Bazıları topuklu, bazıları spor ayakkabı. Taktak ve gıcr.

Neyse.

Bir saksafon ve bir gitar kenarda çalarken paralarımı hazırladım ve önlerine attım. Bunu yaparken de hafiften tebessüm ettim. Şarkının tanıdık bişeyler olduğunu zaten düşünüyordum. Hatta Tom Waits olduğundan cidden şüphelenmiştim.

Bu arada dışarda hava kararmakta, annem evde zaman-merak grafiğinde ilerlemelerde bulunmaktaydı.

Topuklular ve spok ayakkabıları arasında ben de acele etmeye başladım. Neredeyse metro çıkışındaydık ki, arkamı döndüm. Sormak zorundaydım. Sormalıydım.

İnsanlar bana doğru aceleci davranmaya devam ederken ben onları ellerimle yarmak zorunda kaldım. Belki birkaç kişiye çarpmış da olabilirim, fark etmedim.

Saksafonun ve gitarın sesini tünel boyunca takip ettim, bıraktığım yerde duruyorlardı, şarkı henüz bitmemişti.

Sordum.

Şarkının adını sordum.

Gitarın perdeleri üzerinde, basması gereken akorun yerini aradıktan sonra kafasını kaldırıp "bi dakka" dedi, durdu, düşündü, "Grapefruit Moon. Tom Waits." dedi.

Teşekkür ettim, gülümsedim.

"Bütün yol boyunca aklıma takılmıştı ama biliyodum işte Tom Waits olduğunu!!" dedim.

Ben acele etme eylemine geri dönerken, onlar arkamdan gülüştüler.

Saçlarımı kaşıyıp ellerimi ceplerime soktum.

Baktım ki istemsiz, değişik bir gülümseme var suratımda.